Danai Nielsen | Θυμήσου το όνομά της

Το επώνυμό της είναι δανικό, κάνει φοβερή ηλεκτρονική μουσική, τα live της γίνονται talk of the town, έχει στυλ και ξεχειλίζει από ταλέντο.

Όταν κάποιος σε ρωτάει τι δουλειά κάνεις, τι απαντάς;

Danai Nielsen: Γραφίστρια. Αρκετές φορές δεν αναφέρω καν ότι είμαι μουσικός, γιατί γίνεται πολύπλοκο το πράγμα. Η δουλειά μου είναι η γραφιστική και η αγάπη μου η μουσική.

Αισθάνεσαι ότι είσαι περισσότερο τραγουδοποιός ή performance artist με μέσο τη μουσική;

Τραγουδοποιός. Έχω κλίση και άνεση στο να συνθέτω μελωδίες –ειδικά με τη φωνή– και να δημιουργώ την ηχητική ατμόσφαιρα που τις συνοδεύει. Το στοιχείο της performance στα live μου μέχρι στιγμής δεν είναι κάτι το φοβερό, ούτε θα με χαρακτήριζα performer. Ίσως έχει ενσωματωθεί μέσω των κοστουμιών που φτιάχνω και φοράω, μιας και με ενδιαφέρει αυτό που παρουσιάζω, σε εικαστικό επίπεδο, να έχει χαρακτήρα.

Πώς προέκυψε το ντεμπούτο προσωπικό σου άλμπουμ;

Ουσιαστικά αποτελεί το μουσικό μου ημερολόγιο των τελευταίων τεσσάρων χρόνων. Είναι γεμάτο ιδέες, συναισθήματα και σκέψεις. Δεν έχει concept, κάθε κομμάτι έχει το δικό του περιβάλλον, μοιάζει περισσότερο με κολάζ, σαν άλμπουμ με φωτογραφίες ή προσωπικό σημειωματάριο με σκέψεις. Ήθελα να ολοκληρώσω τα κομμάτια, να τα φροντίσω, να τα ντύσω με τα καλά τους ρούχα, να τα παρουσιάσω στον κόσμο κι έτσι να μπορέσω να προχωρήσω στα επόμενα.

Πόσο διαφέρει το Who Are They από την Kontoula Lemonia, που προκάλεσε πέρυσι χαμό στο YouTube;

Η Kontoula Lemonia έχει χιούμορ, το Who Are They όχι. Η Kontoula Lemonia είναι διασκευή, είναι ελληνική, είναι reggae, δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε έχω κάνει μέχρι στιγμής. Το Who Are They είναι ηχητικά κοντά στη –μέχρι στιγμής– ηχητική μου ταυτότητα. Και τα δύο εμπεριέχουν ένα βαθύ κοινωνικό θέμα ρατσισμού και διαφορετικότητας. Η Kontoula Lemonia το εκθέτει με έναν προκλητικό, ξεσηκωτικό τρόπο. Το Who Are They πολύ πιο απαλά και διακριτικά.

Μουσικά και καλλιτεχνικά τι έκανες πριν από αυτό;

Όσον αφορά τη μουσική, έχω διδάξει μουσικοκινητική αγωγή σε νηπιαγωγείο, έχω γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, έχω κάνει συγχρονισμό μουσικής για διαφημιστικά και τηλεοπτικές σειρές, έπαιζα στους Rosebleed από το 2004 έως το 2014, το 2011, αν θυμάμαι καλά, έκανα ένα tour στην Ελλάδα μαζί με τον Craig Walker από τους Archive. Επίσης, σπούδασα 12 χρόνια κλασικό πιάνο και συμμετείχα στη χορωδία του σχολείου μου για να χάνω ώρες μαθήματος. Καλλιτεχνικά, έχω διδάξει origami σε δημοτικό σχολείο της Γερμανίας και για κάποια χρόνια, ως freelancer, έφτιαχνα φωτιστικά, μακέτες, animations, installations και άλλα πράγματα από χαρτί. Επίσης, έχω δουλέψει ως art director σε φωτογραφήσεις και video projects, έφτιαχνα και φτιάχνω κοστούμια από χαρτί, μερικά μάλιστα φωτογραφήθηκαν και μπήκαν σε καταχωρίσεις περιοδικών μόδας. Αυτά πάνω κάτω.

Ποιο είναι το ίνδαλμά σου;

Νομίζω ότι η Björk με έχει στιγματίσει και εμπνεύσει πάρα, μα πάρα πολύ σε πολλαπλούς τομείς. Μουσικά, φωνητικά, εικαστικά, ως περσόνα. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες που λατρεύω, όπως ο Michel Gondry και ο Chris Cunningham, με σχεδιαστές μόδας που θαυμάζω, όπως ο Jean Paul Gaultier και ο Alexander McQueen. Το μοναδικό μ’ εκείνη είναι πως επιμελείται και φροντίζει οπτικά το κάθε κομμάτι της τόσο όμορφα, που το ανεβάζει σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο. Επίσης, με εξιτάρουν ο τρόπος που μεταμορφώνεται στα άλμπουμ της και οι μουσικοί με τους οποίους συνεργάζεται. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να πω ότι δύσκολα ακούω ολόκληρο άλμπουμ της σερί.

Κάποιες φορές επεξεργάζεσαι ηλεκτρονικά τη φωνή σου με τέτοιον τρόπο που να ακούγεται σαν ανδρική, κάτι που παραπέμπει στη Laurie Anderson. Γιατί το κάνεις αυτό;

Ξεκίνησε σαν παιχνίδι και για παρέα. Μου δίνει μια άλλη διάσταση και οπτική πάνω στο τι είμαι και γιατί είμαι, τι λέω και πώς το λέω. Ακούγεται πιο γεμάτο και ενδιαφέρον στ’ αφτιά μου. Τη Laurie Anderson, βέβαια, πέρα από το O Superman, δεν την έχω ακούσει. Πρόσφατα μου την ανέφερε κι ένας φίλος, οπότε μου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να τη μελετήσω.

Αν αποκτούσες ανδρική εξωτερική μορφή για μία μέρα, θα την περνούσες διαφορετικά απ’ ό,τι τώρα ή δε θα σε επηρέαζε καθόλου αυτή η πρόσκαιρη αλλαγή;

Ωραία ερώτηση! Έλα ντε, τι θα έκανα ως άνδρας; Θα ήθελα να κάνω έρωτα ως άνδρας. Να δω πόσο διαφέρει ή πόσο μοιάζει αυτή η σωματική αίσθηση.

Πόσο σημαντική είναι για σένα αλλά και για την τέχνη που καταθέτεις η εικόνα σου; Σε ενδιαφέρει περισσότερο να είσαι όμορφη ή προτιμάς κυρίως να είσαι μοναδική;

Θα ήθελα να πω ότι δε με ενδιαφέρει να είμαι όμορφη και μοναδική, αλλά δεν ισχύει. Θέλω να είμαι όμορφη και μοναδική ταυτόχρονα. Και στη ζωή μου και στην τέχνη μου και μέσα μου και έξω μου και γύρω μου. Έχω ανάγκη, για να νιώθω γεμάτη, να βρίσκομαι σε όμορφα περιβάλλοντα, να διαβάζω μοναδικά βιβλία, να βλέπω όμορφες ταινίες, να συναναστρέφομαι μοναδικούς ανθρώπους. Αν έπρεπε να επιλέξω, θα διάλεγα τη μοναδικότητα, αυτή που δίνει νόημα και ουσία στην ύπαρξη.

Πιστεύεις στην πολιτική τέχνη;

Πιστεύω στην τέχνη που μπορεί να φέρει στην επιφάνεια θέματα πολιτικά με τέτοιον τρόπο ώστε να επαγρυπνήσει και να ευαισθητοποιήσει μια μεγάλη και πιθανώς εντελώς διαφορετική ομάδα ανθρώπων, που δε θα ασχολούνταν ποτέ με την πολιτική επικαιρότητα.

Έχω μια στάνταρ ερώτηση, που την κάνω σε όλους: Αν ήσουν Ελληνίδα τραγουδίστρια στα ’90s, ποια θα ήσουν;

Η Καίτη Γαρμπή. Δεν ξέρω γιατί, είναι γυναίκα με τα όλα της, στο μυαλό μου είναι και τσαμπουκαλού.

Πού θέλεις να φτάσεις;

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα! Όπου κι αν φτάσω, θα ήθελα να είναι μια συνθήκη που να μπορώ να την αντέξω και στην οποία θα υπάρχει ομορφιά, χαρά και εξέλιξη. Όχι μόνο για εμένα, αλλά και για το ευρύτερο περιβάλλον.

Info: Το άλμπουμ της Danai Nielsen Who Are They κυκλοφορεί από τη United We Fly σε ψηφιακή μορφή, CD, μαύρο και ροζ βινύλιο.

Φωτογραφίες: ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr